Βοτανικος Κηπος του Πανεπιστημιου της Μπολονια
Ο Βοτανικός κήπος της Bologna συνδέεται στενά με την ιστορία της Βοτανικής επιστήμης στην Ιταλία, καθώς ήδη από τον 16ο αιώνα το Πανεπιστήμιο της Bologna υπήρξε από τα πιο σημαντικά κέντρα της ιταλικής βοτανικής καλλιέργειας.
Ο Luca Ghini (1490-1556) υπήρξε ο πρόδρομος της ίδρυσης του βοτανικού κήπου στην πόλη, αλλά αυτός που πραγματοποίησε το όραμά του ήταν ο μαθητής του Ulisse Aldrovandi (1522-1650), σπουδαίος επιστήμονας, που απέκτησε την άδεια από τη Σύγκλητο της Ιατρικής Σχολής στα 1568, για την ίδρυση του Βοτανικού Κήπου ο οποίος φιλοξενούσε κυρίως βότανα για φαρμακευτική χρήση.
Κατά το πέρασμα των αιώνων ο κήπος διατήρησε τον επιστημονικό του χαρακτήρα, αλλά αποδεσμεύθηκε από την Ιατρική Σχολή με την οποία είχε άμεση σύνδεση. Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα ο Καθηγητής της Βοτανικής Antonio Bertoloni (1775-1869), εισήγαγε στον κήπο φυτά Αμερικανικής καταγωγής αυξάνοντας έτσι τις προϋπάρχουσες συλλογές.
Κατά το πέρασμα των αιώνων ο κήπος διατήρησε τον επιστημονικό του χαρακτήρα, αλλά αποδεσμεύθηκε από την Ιατρική Σχολή με την οποία είχε άμεση σύνδεση. Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα ο Καθηγητής της Βοτανικής Antonio Bertoloni (1775-1869), εισήγαγε στον κήπο φυτά Αμερικανικής καταγωγής αυξάνοντας έτσι τις προϋπάρχουσες συλλογές.
Σύμφωνα με τον R. Savelli, διευθυντή του Βοτανικού Ινστιτούτου στα πιο πρόσφατα χρόνια μεταξύ του 1938 έως το 1965, ο κήπος παραμελήθηκε και δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία ετερογενούς τύπου συλλογή που περιλάμβανε κάποια τοπικά είδη ανακατεμένα με κάποια εξωτικά, ενώ ένα μεγάλο μέρος του καλυπτόταν από πυκνή δασώδη βλάστηση που δεν οφειλόταν σε ανθρώπινη επέμβαση και τα φυτά στερούνταν φωτός και χώρου για την ανάπτυξή τους.
Χάρη στην αναδιοργάνωση που άρχισε πριν από μερικά χρόνια και ακόμη συνεχίζεται η εικόνα του κήπου είναι σήμερα διαφορετική, καθώς τα κύρια στοιχεία που τονίζουν τη σημερινή κατασκευή είναι μοναδικές συλλογές μεγάλης αξίας και ανακατασκευή του φυσικού περιβάλλοντος. Από τις συλλογές του είναι εκείνη με τα σαρκώδη φυτά (succulent plants) θεωρείται η πιο σημαντική και μία από τις μεγαλύτερες στην Ιταλία με την προσπάθεια του καθηγητή της Βοτανικής Giuseppe Lodi.
Ο σκοπός του Βοτανικού κήπου παραμένει κυρίως εκπαιδευτικός, αλλά σε αντίθεση με άλλους βοτανικούς κήπους απευθύνεται κυρίως στο κοινό.
Ο κήπος διαιρείται στους παρακάτω τομείς:
- Στον κήπο της πρόσοψης του κυρίως κτιρίου Front Garden μπροστά στην πύλη της εισόδου, που αποτελείται κυρίως από δασώδη βλάστηση που καλλιεργείται ευρέως στους Ευρωπαϊκούς Βοτανικούς Κήπους, με αντιπροσωπευτικά είδη τα Abies, Aracaria, Cephalotaxus, Ginkgo, Metasequoia, Picea, Pinus e Taxus. Επιπρόσθετα στην περιοχή αυτή φύονται θαμνώδη φυτά, βότανα και καλλωπιστικά με άφθονα όμορφα άνθη.
- Στον κήπο Back Garden που εκτείνεται στην πίσω πλευρά του κτιρίου του Τμήματος Βιολογίας έως τα οχυρωματικά μέρη των τειχών της πόλης, και αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της συνολικής επιφάνειας του Βοτανικού Κήπου, και είναι αφιερωμένος στην αποκατάσταση του φυσικής τοπικής βλάστησης και σε θεματικές συλλογές.
Οι κύριες περιοχές του είναι οι εξής:
- ¶λσος Πλατύφυλλων Δέντρων (Grove of Broadleaf Trees), που περιλαμβάνει δασώδη βλάστηση από τους λόφους που περιβάλλουν την Μπολόνια, εμπλουτισμένη με καλλωπιστικά φυτά.
- Περιοχή με Φαρμακευτικά Φυτά (Medicinal Plants), που περιλαμβάνει βότανα και αρωματικά φυτά της ιταλικής χλωρίδας. Σ¶αυτή την περιοχή υπάρχει μία τεχνητή λίμνη με υδρόβια φυτά που συναντώνται αυτοφυή στην ιταλική χλωρίδα. Αφιερωμένο στα φαρμακευτικά φυτά συναντώνται και στο τμήμα Garden of Simples του κήπου, το οποίο αναπαριστά τον πρώτο κήπο που ιδρύθηκε από τον Ulisse Aldrovandi στα 1568 και τα φυτά είναι σε διάταξη ανάλογα με την κοινή τους χρήση.
- Το τμήμα Wood-park, όπου φιλοξενούνται κυρίως πλατύφυλλα δέντρα από εύκρατα κλίματα, μερικά από τα οποία αποτελούν αυθεντικά ζωντανά μνημεία, όπως τα μεγάλου μεγέθους είδη Juglans cinerea, Quercus robur, Liquidambar styraciflua. Μία μικρή τεχνητή λίμνη υπάρχει και σ¶αυτό τον χώρο με εξωτικά υδρόβια φυτά.
- Το τμήμα Submerged Forest of the Plain of the River Po and Pond, που περιλαμβάνει μία λιμνούλα με τυπική βλάστηση, μία περιφερειακή ζώνη από μισοβυθισμένα φυτά και λειμώνα με υγρασία, καθώς και την αναπαράσταση ενός meso-hygrophilous δάσους από λεύκες και ιτιές, όπου η λευκή ιτιά επικρατεί σε όλα τα παραπάνω είδη.
- Το τμήμα των Οχυρών (Bastion), που τοποθετείται στη βορειότερη πλευρά του Κήπου, συνορεύει με τα τείχη της παλιάς πόλης και περιλαμβάνει κυρίως φυλλοβόλα φυτά, από τα οποία τα περισσότερα είναι αυτοφυή και αντιπροσωπευτικά της βλάστησης των δασών στα Απέννινα Όρη. Η ανατολική πλευρά αυτού του τμήματος που έχει άνυδρο έδαφος και είναι πολύ εκτεθειμένη στον ήλιο, φιλοξενεί συλλογή θάμνων και μεσογειακών φυτών.
- Το τμήμα των Θερμοκηπίων, τα οποία είναι δύο και ανοιχτά στο κοινό. Το πρώτο χαρακτηρίζεται από τη συλλογή τροπικών φυτών, ανάμεσα στα οποία είναι τα είδη που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή τροφίμων όπως Tamarind, Pepper, Cocoa, Ginger, ή είδη όπως το βαμβάκι (Cotton), καπνός (Tobacco), κάποια είδη φτέρης (fern), bromeliads and epiphyte orchids. Το δεύτερο θερμοκήπιο περιλαμβάνει μία πλούσια συλλογή από succulent plants. Επιπλέον ένα μικρότερο θερμοκήπιο το οποίο δεν είναι ανοιχτό στο κοινό περιέχει μία συλλογή με σαρκοφάγα φυτά (carnivorous plants).
Πηγή
- http://www.ortobotanicoitalia.it/emilia-romagna/bologna/