ΑΜΠΕΛΙΑ Η ΜΕΓΑΝΘΗΣ

17 Μαρτίου, 2020

Η Αμπέλια (Abelia x grandiflora) είναι αειθαλής θάμνος σφαιρικού - ημισφαιρικού σχήματος με πλαγιόκλαδη, αψιδωτή, συμπαγή κόμη και σκουροπράσινο,  γυαλιστερό φύλλωμα που κοκκινίζει το φθινόπωρο. Μπορεί να φτάσει σε ύψος 1- 1,5m.

Kατάγεται από την Ασία από όπου και διαδόθηκε τις τελευταίες δεκαετίες σε ολόκληρο τον κόσμο.

Καλλωπιστική αξία

Είναι ένα ιδιαίτερα ελκυστικό καλλωπιστικό φυτό μέτριας ανάπτυξης, το οποίο μπορεί να χαθεί σε δριμύ χειμώνα αλλά θα επανεμφανισθεί την ερχόμενη άνοιξη. Χαρακτηριστικό του φυτού, είναι το κοκκινωπό χρώμα των νεαρών στελεχών και φύλλων του.

Ποικιλίες

Η Αμπέλια η Μεγανθής έχει αρκετές ποικιλίες. Οι πιο ενδιαφέρουσες από αυτές είναι:

 

  • Abelia x grandiflora ‘Rika1’ (BRONZE ANNIVERSARY™)

  • Abelia x grandiflora ‘Minipan’ (GOLDEN ANNIVERSARY™)

  • Abelia x grandiflora ‘Panache’ (SILVER ANNIVERSARY™)

  • Abelia x grandiflora ‘Canyon Creek’

  • Abelia x grandiflora ‘Kaleidoscope’ με πανασέ χρώμα φύλλων (κιτρινοπράσινο) και άσπρο άνθος

  • Abelia x grandiflora ‘Little Richard’

  • Abelia x grandiflora ‘Edward Goucher’ με ροζ άνθη

  • Abelia x grandiflora ‘Francis Mason’

Αναπτύσσεται σε γόνιμα εδάφη, τα οποία συγκρατούν την υγρασία αλλά ταυτόχρονα στραγγίζουν καλά. Τα ενήλικα φυτά παρουσιάζουν ικανοποιητική αντοχή στην ξηρασία αλλά τα νεαρά φυτά χρειάζονται κανονικά ποτίσματα μέχρι να αποκτήσουν γερό ριζικό σύστημα.

Εάν φυτευτεί σε περιοχές με ήπιο χειμώνα, διατηρεί το φύλλωμά της, το οποίο γίνεται χαλκοκόκκινο. Εάν αντιθέτως φυτευτεί σε περιοχές με βαρύ χειμώνα ρίχνει όλα της τα φύλλα, ενώ κάποιες φορές καταστρέφεται όλο το υπέργειο μέρος του φυτού αλλά την άνοιξη να αναβλαστάνει.

Αν φυτευτεί σε γλάστρα, θα πρέπει να στραγγίζει καλά. Επομένος κατάλληλο εδαφικό μίγμα για την εγκατάσταση της είναι εκείνο που αποτελείται από φυτόχωμα, κομπόστ και ελαφρόπετρα σε αναλογίες 2:2:1 αντιστοίχως.




Ανθοφορία


Η ανθοφορία ξεκινά τον Μάιο έως και τον Οκτώβριο και γεμίζει από άφθονα μικρά σωληνοειδή λευκά - ροζ λουλούδια απαλού αρώματος, που γίνεται πιο έντονο το δειλινό, τα οποία σχεδόν καλύπτουν το φυτό.

Το κλάδεμα της πραγματοποιείται νωρίς την Άνοιξη ενώ εάν έχει φυτευτεί για τον σχηματισμό φράχτη χρειάζεται ελαφρά κλαδέματα κατά την διάρκεια της βλαστικής περιόδου προκειμένου να διατηρηθεί το σχήμα της. Ένα γερό κλάδεμα μια φορά κάθε 2 έως 4 χρόνια λειτουργεί αναζωογονητικά για το φυτό και οδηγεί σε πιο συμπαγή εμφάνιση καθώς και σε μεγαλύτερη ανθοφορία.

Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με ημίσκληρα μοσχεύματα τα οποία φυτεύονται σε καλά στραγγιζόμενο χώμα και όταν βγάλουν ρίζες μπορούν να μεταφυτευτούν.
 
Εχθροί και Ασθένειες

Γενικότερα δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα με εχθρούς και ασθένειες, εκτός από κάποιες αφίδες, οι οποίες καταπολεμούνται εύκολα με τα κατάλληλα σκευάσματα.