ΠΛΟΥΜΕΡΙΑ - ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΘΥΣΤΙΚΟ ΑΡΩΜΑ
Η πλουμέρια είναι γένος ανθοφόρων φυτών, που περιλαμβάνει 7-8 είδη φυλλοβόλων θάμνων και μικρών δέντρων. Είναι εγγενές στο Μεξικό, Κεντρική Αμερική, Καραϊβική και στη Νότια Αμερική μέχρι τη Βραζιλία, αλλά έχει εξαπλωθεί και σε άλλες τροπικές περιοχές του κόσμου.
Ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Γάλλου βοτανολόγου Charles Plumier. Κάθε είδος της οικογένειας πλουμέρια είναι ξεχωριστό. Διαφορετικά φύλλα, διαφορετική μορφή και διαφορετικός τρόπος ανάπτυξης. Το ύψος τους μπορεί να φτάσει και τα τρία μέτρα, κάτω από κατάλληλες συνθήκες. Τα φυτά είναι δηλητηριώδη και κυρίως το άσπρο υγρό που βγαίνει από τα τραυματισμένα σημεία ή τα κομμένα κλαδιά.
Τα λουλούδια είναι πολύ αρωματικά κυρίως τη νύχτα, προκειμένου να δελεάσουν έντομα, που θα τα βοηθήσουν στη γονιμοποίησή τους. Δεν έχουν όμως νέκταρ, έτσι κατά κάποιο τρόπο "κοροϊδεύουν" τους επικονιαστές τους, που γυρίζουν από λουλούδι σε λουλούδι ψάχνοντας να βρουν νέκταρ, μεταφέροντας έτσι τη γύρη. Πολλοί μύθοι σε διάφορες χώρες συνδέονται με αυτά τα φυτά.
Στη Μαλαισία υπάρχει μύθος που συνδέει την μυρωδιά της πλουμέρια με βαμπίρ, που ονομάζονται Pontianak. Τα βαμπίρ αυτά είναι γυναίκες που έχασαν τη ζωή τους κατά τον τοκετό και τρομοκρατούν τα χωριά ζητώντας εκδίκηση. Παρουσιάζονται σαν όμορφες κοπέλες, που έχουν την μυρωδιά της πλουμέρια, προκειμένου να προσελκύσουν το θύμα τους. Συνδέονται επίσης με τους Ινδουιστικούς και Βουδιστικούς ναούς.
Στο Μπαγκλαντές τα λευκά λουλούδια της πλουμέρια συνδέονται με το θάνατο. Στις Φιλιππίνες και στο Μπαγκλαντές είναι γνωστή με το όνομα "Calachuchi" και συνδέεται με τα φαντάσματα και τα νεκροταφεία, στα οποία οι κάτοικοι φυτεύουν τα λουλούδια αυτά.
Στην ανατολική Αφρική, στους Σουαχίλι, αναφέρονται συχνά σε ποιήματα αγάπης. Η πλουμέρια alba είναι το εθνικό λουλούδι στη Νικαράγουα και το Λάος. Σε νησιά του Ειρηνικού, όπως τα Φίτζι, την Ταΐτή, την Χαβάη κ.ά. χρησιμοποιούν τα λουλούδια αυτά για να φτιάξουν leis, τα γνωστά σε αυτά τα νησιά στεφάνια ή το έχουνε κρεμασμένο σε γιρλάντα στον λαιμό τους οι χαβανέζες.
Η καταγωγή του είναι η Ινδία αλλά έχει γίνει και ένα από τα σύμβολα της Χαβάης όπως και στις περισσότερες τροπικές χώρες.
Είναι ένα ημιαειθαλές φυλλοβόλο δενδρύλιο που συναντάτε συνήθως στη Κρήτη και τη Ρόδο καθώς το ήπιο κλίμα και οι υψηλές θερμοκρασίες είναι ιδανικές για την ανάπτυξή του.
Χαρακτηριστικό του φυτού είναι το έντονο άρωμα και η συνεχής ανθοφορία του που αρχίζουν από τον Ιούνιο μέχρι τον Οκτώβριο. Τα άνθη τα βρίσκουμε σε διάφορα χρώματα.
Όσο πιο ηλιόλουστη η θέση που θα το φυτέψετε τόσο πιο έντονη θα είναι και η ανθοφορία του φυτού. Το μόνο που πρέπει να προσέξετε είναι το πότισμα του που πρέπει να είναι ανάλογο με τις ώρες που εκτίθεται το φυτό στον ήλιο. Όσο λιγότερες οι ώρες έκθεσης στον ήλιο τόσο λιγότερο πρέπει να είναι και το πότισμα. Το χειμώνα χρειάζεται αντιπαγετική προστασία.
Δεν αντέχει κάτω από τους 5 βαθμούς. Στους 0 βαθμούς κελσίου παγώνει αμέσως. Και αυτό γιατί ο βλαστός είναι σαρκώδες και είναι γεμάτος υγρά και παγώνει. Μπορείτε να την έχετε και σε πιο ψυχρά κλίματα αρκεί να την σκεπάζεται τον χειμώνα. Αποτελεί μια πολύ όμορφη επιλογή για το μπαλκόνι ή τον κήπο σας.
Χρειάζεται σημεία στον κήπο που θα έχει αρκετό ήλιο αλλά και πολύ νερό ταυτόχρονα.
Ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Γάλλου βοτανολόγου Charles Plumier. Κάθε είδος της οικογένειας πλουμέρια είναι ξεχωριστό. Διαφορετικά φύλλα, διαφορετική μορφή και διαφορετικός τρόπος ανάπτυξης. Το ύψος τους μπορεί να φτάσει και τα τρία μέτρα, κάτω από κατάλληλες συνθήκες. Τα φυτά είναι δηλητηριώδη και κυρίως το άσπρο υγρό που βγαίνει από τα τραυματισμένα σημεία ή τα κομμένα κλαδιά.
Τα λουλούδια είναι πολύ αρωματικά κυρίως τη νύχτα, προκειμένου να δελεάσουν έντομα, που θα τα βοηθήσουν στη γονιμοποίησή τους. Δεν έχουν όμως νέκταρ, έτσι κατά κάποιο τρόπο "κοροϊδεύουν" τους επικονιαστές τους, που γυρίζουν από λουλούδι σε λουλούδι ψάχνοντας να βρουν νέκταρ, μεταφέροντας έτσι τη γύρη. Πολλοί μύθοι σε διάφορες χώρες συνδέονται με αυτά τα φυτά.
Στη Μαλαισία υπάρχει μύθος που συνδέει την μυρωδιά της πλουμέρια με βαμπίρ, που ονομάζονται Pontianak. Τα βαμπίρ αυτά είναι γυναίκες που έχασαν τη ζωή τους κατά τον τοκετό και τρομοκρατούν τα χωριά ζητώντας εκδίκηση. Παρουσιάζονται σαν όμορφες κοπέλες, που έχουν την μυρωδιά της πλουμέρια, προκειμένου να προσελκύσουν το θύμα τους. Συνδέονται επίσης με τους Ινδουιστικούς και Βουδιστικούς ναούς.
Στο Μπαγκλαντές τα λευκά λουλούδια της πλουμέρια συνδέονται με το θάνατο. Στις Φιλιππίνες και στο Μπαγκλαντές είναι γνωστή με το όνομα "Calachuchi" και συνδέεται με τα φαντάσματα και τα νεκροταφεία, στα οποία οι κάτοικοι φυτεύουν τα λουλούδια αυτά.
Στην ανατολική Αφρική, στους Σουαχίλι, αναφέρονται συχνά σε ποιήματα αγάπης. Η πλουμέρια alba είναι το εθνικό λουλούδι στη Νικαράγουα και το Λάος. Σε νησιά του Ειρηνικού, όπως τα Φίτζι, την Ταΐτή, την Χαβάη κ.ά. χρησιμοποιούν τα λουλούδια αυτά για να φτιάξουν leis, τα γνωστά σε αυτά τα νησιά στεφάνια ή το έχουνε κρεμασμένο σε γιρλάντα στον λαιμό τους οι χαβανέζες.
Η καταγωγή του είναι η Ινδία αλλά έχει γίνει και ένα από τα σύμβολα της Χαβάης όπως και στις περισσότερες τροπικές χώρες.
Είναι ένα ημιαειθαλές φυλλοβόλο δενδρύλιο που συναντάτε συνήθως στη Κρήτη και τη Ρόδο καθώς το ήπιο κλίμα και οι υψηλές θερμοκρασίες είναι ιδανικές για την ανάπτυξή του.
Χαρακτηριστικό του φυτού είναι το έντονο άρωμα και η συνεχής ανθοφορία του που αρχίζουν από τον Ιούνιο μέχρι τον Οκτώβριο. Τα άνθη τα βρίσκουμε σε διάφορα χρώματα.
Όσο πιο ηλιόλουστη η θέση που θα το φυτέψετε τόσο πιο έντονη θα είναι και η ανθοφορία του φυτού. Το μόνο που πρέπει να προσέξετε είναι το πότισμα του που πρέπει να είναι ανάλογο με τις ώρες που εκτίθεται το φυτό στον ήλιο. Όσο λιγότερες οι ώρες έκθεσης στον ήλιο τόσο λιγότερο πρέπει να είναι και το πότισμα. Το χειμώνα χρειάζεται αντιπαγετική προστασία.
Δεν αντέχει κάτω από τους 5 βαθμούς. Στους 0 βαθμούς κελσίου παγώνει αμέσως. Και αυτό γιατί ο βλαστός είναι σαρκώδες και είναι γεμάτος υγρά και παγώνει. Μπορείτε να την έχετε και σε πιο ψυχρά κλίματα αρκεί να την σκεπάζεται τον χειμώνα. Αποτελεί μια πολύ όμορφη επιλογή για το μπαλκόνι ή τον κήπο σας.
Χρειάζεται σημεία στον κήπο που θα έχει αρκετό ήλιο αλλά και πολύ νερό ταυτόχρονα.