ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΜΑΡΟΥΛΙΟΥ

ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ 11 Ιουλίου, 2019 Κήπος




Ασθένειες


Η μωσαική είναι η πιο σοβαρή ίωση που προσβάλλει τα μαρούλια LMV= Lactucae Mosaic Virus, η οποία μεταφέρεται με το σπόρο και διαδίδεται με την πράσινη αφίδα Myzus persicae. Τα συμπτώματα είναι κιτρίνισμα νεύρων, διαφάνεια νευρώσεων, μωσαϊκό διαφόρων μορφών, τραχύτητα και παραμόρφωση φύλλων, διάχυτες χλωρωτικές κηλίδες του ελάσματος που εξελίσονται σε νεκρωτικές, νέκρωση νεύρων και έντονος νανισμός των φυτών. Στα νεαρά φυτά παρατηρείται συστροφή του ελάσματος προς τα επάνω και στη συνέχεια κιτρίνισμα των νεύρων. Τα μέσης ηλικίας φυτά παρουσιάζουν νανισμό και χρώμα ασθενές πράσινο ή ελαφρά χλωρωτικό. Η κορυφή των εξωτερικών φύλλων είναι διπλωμένη προς τα κάτω και δίνεται η εντύπωση ότι τα φυτά είναι μαραμένα. Τα εντόνως ασθενή φυτά δεν σχηματίζουν κεφαλές και τελικά νεκρώνωνται.
Για την πρόληψη της ασθένειας αυτής, συνιστάται η χρήση υγιούς σπόρου, απαλλαγμένου ιώσεων, ο οποίος να προέρχεται από υγιή σποροπαραγωγικά φυτά, η έγκαιρη απομάκρυνση από την καλλιέργεια των προσβεβλημένων φυτών και η άμεση και αποτελεσματική καταπολέμηση των αφιδών.


Ο μύκητας Peronospora lactucae προκαλεί στο μαρούλι χλωρωτικές κηλίδες στα κάτω φύλλα, όταν επικρατούν συνθήκες υψηλής υγρασίας και στη συνέχεια προκαλείται σήψη των φύλλων. Στην κάτω επιφάνεια των κηλίδων εμφανίζεται λευκό επίχρισμα που είναι τα κονίδια του μύκητα, τα οποία μεταφέρονται στη συνέχεια με τον αέρα σε άλλα φυτά και φύλλα και με την υψηλή υγρασία που υπάρχει διαιωνίζεται η ασθένεια.
Μπορεί να προληφθεί με αραιή φύτευση, περιορισμό των αρδεύσεων και με ψεκασμούς με χαλκούχα ή καρβαμιδικά μυκητοκτόνα, όπως ο οξυχλωριούχος χαλκός, το Antracol, το Zinep, το Miltox, το Captan.


Τήξη σπορείων. Η ασθένεια αυτή οφείλεται στους μύκητες Pythium sp. και Rhizoctonia solani. Οι μύκητες αυτοί προσβάλλουν τα πολύ νεαρά φυτά στο σπορείο και προκαλούν πολύ σημαντικές ζημιές. Αναπτύσσονται στο λαιμό των φυταρίων, με αποτέλεσμα τη σήψη, το μαρασμό και την καταστροφή τους.
Για την πρόληψη της ασθένειας συνιστάται πάντοτε η χρησιμοποίηση νέου υποστρώματος στο σπορείο, η απολύμανση τόσο του υποστρώματος όσο και όλων των μέσων που χρησιμοποιούνται στο σπορείο, η χρησιμοποίηση υγιούς σπόρου, η αποφυγή υπερβολικής υγρασίας και σχετικά αραιή σπορά.

Ανθράκωση.Σχηματίζονται μικρές υδατώδεις κηλίδες στα φύλλα, όπου στη συνέχεια αποκτούν καστανό χρώμα και ξηραίνονται.




Ο μύκητας που προκαλεί το ωίδιο του μαρουλιού είναι ο Erysiphe cichoracearum, εμφανίζεται υπό μορφή κηλίδων στα φύλλα στην άνω και την κάτω επιφάνεια του ελάσματος)με τη χαρακτηριστική λευκή εξάνθηση των ωϊδίων. Μερικές φορές πάνω στη λευκή εξάνθηση εμφανίζονται μικρά μαύρα στίγματα που είναι η καρποφορία της τέλειας μορφής του μύκητα (κλειστοθήκια). Η πιθανότητα προσβολής εντείνεται όταν επικρατούν υψηλά επίπεδα υγρασίας και θερμοκρασίας.
Το παραδοσιακό μέσω αντιμετώπισης είναι το σκόνισμα με θειάφι, παρά την κάποια δυσκολία εφαρμογής, παραμένει μια φτηνή, αποτελεσματική και πλατιά διαδεδομένη πρακτική. Χρησιμοποιείται θειάφι είτε επίπασης (π.χ Sulfomat) είτε βρέξιμο (Thiovit, Sulfolac). Κάποιες ωστόσο αντενδείξεις είναι και εδώ η φυτοτοξικότητα σε υψηλές θερμοκρασίες και η εξόντωση μαζί με τα βλαβερά και κάποιων ωφέλιμων ακάρεων.


Η κάμψη των φύλλων οφείλεται στο μύκητα Sclerotinia sclerotiorum που προκαλεί προσβολές κοντά στην επιφάνεια του εδάφους στο στέλεχος του φυτού και τα κατώτερα φύλλα. Όταν επικρατούν συνθήκες υψηλής υγρασίας η προσβολή εμφανίζεται σαν υγρή σήψη, στη συνέχεια αναπτύσσεται το λευκό μυκήλιο του μύκητα και ακολουθεί η εμφάνιση των μαύρων σκληρωτίων του μύκητα.
Αποτέλεσμα της προσβολής είναι η μάρανση και καταστροφή των φυτών. Εναντίον της ασθένειας εφαρμόζονται μέτρα περιορισμού της εδαφικής υγρασίας, απομάκρυνση και καταστροφή των προσβεβλημένων φυτών, βαθύ όργωμα για κάλυψη των σκληρωτίων μετά το πέρας της καλλιέργειας και απολύμανση με ατμό ή ηλιοαπολύμανση. Για την αντιμετώπιση του παθογόνου χρησιμοποιείται κοπριά, η οποία τοποθετείται στην επιφάνεια του εδάφους γιατί εκλύει CO2 και έχει διαπιστωθεί ότι ο μύκητας είναι αρκετά ευπαθής στο CO2.




Έντομα


Αφίδες. Μικρά έντομα πράσινου χρώματος που αναπτύσσονται κυρίως στηξ κάτω επιφάνεια των φύλλων. Τα φύλλα παραμορφώνονται ελαφρώς και εμφανίζουν και μια κολλώδη ουσία.

Συρματοσκούληκα. Το φύλλωμα τρώγεται κατά τις βραδυνές ώρες. Οι ζημιές είναι πιο έντονες την άνοιξη και το φθινόπωρο.

¶λτης των λαχάνων . Μικρά έντομα λευκού χρώματος όπου μυζούν τα φύλλα.



Βιβλιογραφεία

Ανθοκηπευτικές καλλιέργειες Τόμος ¶ Σπάρτση Ι. Νικ. και Καλτσίκη .Ι. Παντ.

http://www.gaiapedia.gr