ΦΥΤΑ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Σκουλαρικιά
Τα περισσότερα είδη φούξιας κατάγονται από την Νότια Αμερική, από το Μεξικό μέχρι τον πορθμό του Μαγγελάνου. Η φούξια γνώρισε μεγάλη επιτυχία σαν διακοσμητικό φυτό όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στους ευρωπαϊκούς κήπους. Κατά τα τέλη του 18ου αναδείχτηκε ως το πιο δημοφιλές φυτό της Βικτωριανής εποχής.
Στις μέρες μας υπάρχουν καταγραμμένα περισσότερα από 12.000 είδη, υβρίδια και καλλιεργούμενες ποικιλίες και το ενδιαφέρον για τις φούξιες παραμένει έντονο σε πολλές χώρες. Γνωρίζατε ότι η σκουλαρικιά ή φούξια ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Γερμανού βοτανολόγου Leonhard Fuchs ο οποίος δεν είχε δει φυτό φούξια ποτέ στην ζωή του;
Η σκουλαρικιά είναι φυτό με ορθόκλαδη ανάπτυξη ή οποία όμως γέρνει προς τα κάτω.
Χαρακτηριστικό είναι το όμορφο λουλούδι της το οποίο μοιάζει με σκουλαρίκι και υπάρχει σε αρκετά χρώματα κυρίως αποχρώσεις του λιλά και του ροζ αλλά και σε λευκό. Χρειάζεται ηλιόλουστα σημεία με σκιά κατά τις μεσημεριανές ώρες. Χρειάζεται συχνό και αρκετό πότισμα.
Επίσης το λίπασμα θα βοηθήσει στην παραγωγή περισσότερων λουλουδιών.
Τηλέγραφος
Το χρώμα του είναι το σήμα κατατεθέν Ένα από τα λίγα κοινά ελληνικά ονόματα φυτών που ταιριάζουν με την εμφάνισή του. Πραγματικά είναι σαν να βλέπεις τηλεγραφόξυλα. Κατάγεται από το Ανατολικό Μεξικό και μεταφέρθηκε στην Ευρώπη από τους Ισπανούς κατακτητές.
Γρήγορα έγινε αγαπημένο φυτό των μεσογειακών λαών λόγω του υπέροχου χρώματος του και της γρήγορης ανάπτυξής του. Στην Ελλάδα προσαρμόστηκε γρήγορα στο κλίμα και έγινε τόσο δημοφιλές που θεωρήθηκε τοπική χλωρίδα.
Θέλει συχνό πότισμα και υγρασία για να αναπτυχθεί σωστά.
Προτιμά σημεία ημισκιερά και 2-3 ώρες απευθείας ήλιο χαρίζοντάς του το υπέροχο βαθύ του χρώμα. Με περισσότερες ώρες ήλιο το χρώμα των φύλλων ατονίζει ελαφρώς. Χρειάζεται προστασία από τον αέρα καθώς τα ευλύγιστα κλαδιά του σπάζουν πολύ εύκολα.
Επίσης ο δυνατός ζεστός αέρας καίει τα φύλλα του αμέσως. Το υγρό του είναι ελαφρώς τοξικό για τον άνθρωπο και μπορεί να προκαλέσει ερεθισμούς. Αν στάξει πάνω σε ύφασμα δεν βγαίνει ποτέ. Δεν αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες. Παγώνει και επανέρχεται την Άνοιξη.
Ανθίζει συνεχώς από τις αρχές της άνοιξης έως το τέλος του φθινοπώρου. Τα μαγευτικά μικρά άνθη του σε απόχρωση των φύλλων σχηματίζονται στις κορυφές των κλαδιών και μοιάζουν με μικρές καρδιές σε ροζ χρώμα.
Με ένα μαγευτικό χρώμα φύλλων και λουλουδιών, το αγαπημένο φυτό της Ισαβέλλας και του Κολόμβου που κάποτε γέμιζε και τα ελληνικά σπίτια, είναι από τα πιο όμορφα αναρριχόμενα που μπορείτε να αποκτήσετε.
Αν έχετε κήπο και τον φυτέψετε στην γη, ο τηλέγραφος θα σας χαρίσει μια κουβέρτα με βαθύ κόκκινο χρώμα.
Κατάλληλο για κρεμαστούς κήπους και καλάθια, με γρήγορη ανάπτυξη και σχετικά λίγη φροντίδα, ένα φυτό που εντυπωσιάζει με την ομορφιά του.
Τα περισσότερα είδη φούξιας κατάγονται από την Νότια Αμερική, από το Μεξικό μέχρι τον πορθμό του Μαγγελάνου. Η φούξια γνώρισε μεγάλη επιτυχία σαν διακοσμητικό φυτό όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στους ευρωπαϊκούς κήπους. Κατά τα τέλη του 18ου αναδείχτηκε ως το πιο δημοφιλές φυτό της Βικτωριανής εποχής.
Στις μέρες μας υπάρχουν καταγραμμένα περισσότερα από 12.000 είδη, υβρίδια και καλλιεργούμενες ποικιλίες και το ενδιαφέρον για τις φούξιες παραμένει έντονο σε πολλές χώρες. Γνωρίζατε ότι η σκουλαρικιά ή φούξια ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Γερμανού βοτανολόγου Leonhard Fuchs ο οποίος δεν είχε δει φυτό φούξια ποτέ στην ζωή του;
Η σκουλαρικιά είναι φυτό με ορθόκλαδη ανάπτυξη ή οποία όμως γέρνει προς τα κάτω.
Χαρακτηριστικό είναι το όμορφο λουλούδι της το οποίο μοιάζει με σκουλαρίκι και υπάρχει σε αρκετά χρώματα κυρίως αποχρώσεις του λιλά και του ροζ αλλά και σε λευκό. Χρειάζεται ηλιόλουστα σημεία με σκιά κατά τις μεσημεριανές ώρες. Χρειάζεται συχνό και αρκετό πότισμα.
Επίσης το λίπασμα θα βοηθήσει στην παραγωγή περισσότερων λουλουδιών.
Τηλέγραφος
Το χρώμα του είναι το σήμα κατατεθέν Ένα από τα λίγα κοινά ελληνικά ονόματα φυτών που ταιριάζουν με την εμφάνισή του. Πραγματικά είναι σαν να βλέπεις τηλεγραφόξυλα. Κατάγεται από το Ανατολικό Μεξικό και μεταφέρθηκε στην Ευρώπη από τους Ισπανούς κατακτητές.
Γρήγορα έγινε αγαπημένο φυτό των μεσογειακών λαών λόγω του υπέροχου χρώματος του και της γρήγορης ανάπτυξής του. Στην Ελλάδα προσαρμόστηκε γρήγορα στο κλίμα και έγινε τόσο δημοφιλές που θεωρήθηκε τοπική χλωρίδα.
Θέλει συχνό πότισμα και υγρασία για να αναπτυχθεί σωστά.
Προτιμά σημεία ημισκιερά και 2-3 ώρες απευθείας ήλιο χαρίζοντάς του το υπέροχο βαθύ του χρώμα. Με περισσότερες ώρες ήλιο το χρώμα των φύλλων ατονίζει ελαφρώς. Χρειάζεται προστασία από τον αέρα καθώς τα ευλύγιστα κλαδιά του σπάζουν πολύ εύκολα.
Επίσης ο δυνατός ζεστός αέρας καίει τα φύλλα του αμέσως. Το υγρό του είναι ελαφρώς τοξικό για τον άνθρωπο και μπορεί να προκαλέσει ερεθισμούς. Αν στάξει πάνω σε ύφασμα δεν βγαίνει ποτέ. Δεν αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες. Παγώνει και επανέρχεται την Άνοιξη.
Ανθίζει συνεχώς από τις αρχές της άνοιξης έως το τέλος του φθινοπώρου. Τα μαγευτικά μικρά άνθη του σε απόχρωση των φύλλων σχηματίζονται στις κορυφές των κλαδιών και μοιάζουν με μικρές καρδιές σε ροζ χρώμα.
Με ένα μαγευτικό χρώμα φύλλων και λουλουδιών, το αγαπημένο φυτό της Ισαβέλλας και του Κολόμβου που κάποτε γέμιζε και τα ελληνικά σπίτια, είναι από τα πιο όμορφα αναρριχόμενα που μπορείτε να αποκτήσετε.
Αν έχετε κήπο και τον φυτέψετε στην γη, ο τηλέγραφος θα σας χαρίσει μια κουβέρτα με βαθύ κόκκινο χρώμα.
Κατάλληλο για κρεμαστούς κήπους και καλάθια, με γρήγορη ανάπτυξη και σχετικά λίγη φροντίδα, ένα φυτό που εντυπωσιάζει με την ομορφιά του.